vrijdag 3 juli 2020

Vakantie in tijden van corona

Dit is vakantie in eigen land. Alle dagen op pad. Drie dagen zijn er intussen verstreken en we hebben de tijd van ons leven. Ik heb gemerkt dat ik niet echt veel schrijf als ik een lief  heb (uitgezonderd ellenlange liefdesbrieven) en deze keer schreef ik ook niet toen ik het allerergste liefdesverdriet van mijn leven had. Maar dat lijkt liefdesverdriet altijd te zijn, op het moment zelf. Tot het voorbij is en de persoon in kwestie opeens niet meer zo hemeltergend onbereikbaar en allesomvattend is. Wat me deze keer onder andere geholpen heeft, is het boek 'Elf minuten' van Paulo Coelho. 'Onder andere' zeg ik wel, er was nog heel wat meer voor nodig om de wereld weer een zuurstokroze plaatje te maken.

Wat een paar goede crisissen al niet teweeg kunnen brengen; bijna een diploma, nog één jaar te gaan, enorm veel bijgeleerd - weeral, straks word ik nog slim én verslaafd aan liefdebreuken (not)- én een nieuw appartement. In Antwerpen, godbetert. Wie had dat kunnen denken, ik niet alleszins.

Maar bon, ik ben al verschillende malen de buurt gaan verkennen, met en zonder kroost, en het bevalt me daar ten zeerste. Het appartement is wondermooi en ik ben er ontegensprekelijk buitengewoon blij mee. 

Barretjes in de buurt die een bezoekje waard zijn:

Bar Oscar: zeer vriendelijke man, verfrissende gemberlimonade en een fijn terrasje.

Viggo's: hier dronk ik voor de eerste keer in mijn leven slow brewed coffee. Hip en bovendien ook zeer smaakvol.

Ietsje verderop Bar Bob: no nonsens plek met prima koffie en een zalig bros koekje, precies zoals het hoort.

Als je met de kindjes op stap gaat, is Park Spoor Noord een heerlijke plek. Wij genoten van een drankje op het bijzonder stijlvolle terras van Gå Nord. De homemade icetea is niet 
te versmaden en alle frisdranken worden opgediend in prachtige glazen. Er zijn ook fijne toiletten. (Vind ik heel belangrijk, zeker nu we verplicht zijn voortdurend onze handjes te wassen. De obers zijn hier bovendien lief voor kindjes. Nóg een pluspunt!

Toen we huiswaarts keerden, gingen we langs bij Si Bon, een Libanees (afhaal)restaurant, waar het ons heel moeilijk viel om te kiezen tussen al die smakelijk uitziende schotels. Wat we uiteindelijk mee naar huis namen, kon werkelijk al onze gezinsleden bekoren. Daar zien ze ons zeker nog terug!