Voor hen is de zomer eindeloos en liefst zonder zorgen. Ze gibberen, kibbelen en dragen dezelfde kleren. Net zoals zij dat destijds deed, met haar vriendinnetjes van toen.
Vandaag is ze jarig. Elf, een dametje in pocketformaat. Ze wil niet naar Werchter, maar wel naar Tomorrowland. Onbegrijpelijk dat dat niet mag. Ze gaat hen een brief schrijven, of een mail misschien, want ze wil graag dat de editie in 2023 samenvalt met haar achttiende verjaardag.
Ze staat haar mannetje, als enige meisje tussen haar vier broers. Want assertief is ze wel, dat kind. En net dat maakt haar moeder zo fier. Ze zegt waar het op staat en klinkt het niet, dan botst het.
Ze kijkt te veel naar de kampioenen en lijkt vergroeid met haar iPad. Maar evengoed heeft ze bakken gezond verstand en geduld met de kleintjes.
Soms rolt ze met haar ogen en haar blik zegt meer dan duizend woorden. ‘Ge weet het dan toch’ zegt ze, tegen haar moeder.
En ja, ze weet het, dat ze een topdochter heeft, een crème van een meid, eentje uit duizend.
Dus ze vieren het, haar verjaardag, een feestje met nonkels en tantes en het kleinste nichtje met de blonde krulletjes.
En een cadeau dat niet in een doos past. Een hond misschien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten