zaterdag 4 augustus 2018

Bretagne

Dapper heet dat dan , om met je kroost, of toch 80 % ervan 850 kilometer zuidelijker te rijden in een bolide die niet volledig strookt met je groene gedachte. Vol goede moed, geïnjecteerd met een overdosis cafeïne en je bagage op een uurtje bij elkaar gescharreld en ingeladen. Maar eens daar, in dat huisje aan zee, komen de traantjes, van te weinig slaap en te veel afstand tussen jou en je liefste.
Pizza in een antieke oven, waarvan de gebruiksaanwijzing je niet helemaal duidelijk is, maar lekker is het alleszins en het brengt je ook wat dichter bij het moment dat je in een zacht bed kan duiken en de vermoeidheid in een hoekje wordt geduwd en  vervangen door een fris gemoed de dag nadien.
Het plekje naast me is iets te leeg en ik tel stiekem af tot dinsdag. Hoog bezoek, hartkloppingen en nog altijd kippenvel, van dat meneertje met zijn dromerig accent en zijn armen waarin ik zo veel beter slapen kan.