Misschien is het een beetje te veel van het goede, wanneer je dagelijks in niemendalletjes kan rondhuppelen op het hipste festival ter wereld, zomaar bij jou thuis in de tuin of op een verlaten strand op een plek met weinig hoogbouw en geen nood aan matuvu.
Roseetjes op verscholen terrassen,
sterrenhemels bij minstens 25 graden en je draai niet kunnen vinden in bed omdat je blijft plakken aan je lief, zelfs na een ijskoude douche en een ijshoorntje of drie als dessert.
Het weerbericht wordt net zo eentonig als de staalblauwe hemel. Iedereen snakt naar verfrissing, maar is tegelijkertijd stiekem blij met die zomer sinds april, die rechtstreeks uit de boekjes lijkt te komen, slechts vaag verstoord door een enkele verdwaalde onweersbui, niet meer dan wat dubieus gedonder en regendruppels die te tellen zijn op één hand.
Alles gaat trager, het voelt net zoals vroeger, toen we nog kinderen waren en niks anders aan ons hoofd hadden dan de eindeloze zomerdagen door te komen.
Uitwaaien aan zee, je spiksplinternieuwe Bluetooth oortjes verliezen op het strand van Zeebrugge en toch volmaakt gelukkig zijn. Het kan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten