Einde

Hoe het begon... Of eerder, hoe het eindigde...
Op een schone septemberdag, na een zonnig weekend, met een babyborrel en een trouwfeest, pakten er onheilspellende donkere wolken samen, boven een huisje met een vent, een meisje en hun kindertjes. Alle puzzelstukjes vielen op hun plaats en het meisje wist plots wat er aan de hand was. Een ander meisje, of eerder een andere mevrouw, die zomaar het lef had om haar vent weg te kapen. Eerst dacht ze dat het nog wel te redden viel, hun samenzijn, het huisje, de kindertjes, hun LEVEN.
Maar de ene leugen werd op de andere gestapeld en het kaartenhuisje stortte in. Ze huilde bittere tranen en kon niets anders meer dan opgerold als een bolletje in de zetel liggen...
Al gauw kwamen er vrienden en vriendinnen, schoonzusjes en broers, zussen, collega's en buren om haar te  troosten. Maar ze was ontroostbaar. Gekwetst, tot in het diepste van haar ziel. Doorwaakte nachten, onwezenlijke dagen, duizend vragen en geen enkel antwoord. Helemaal alleen op de wereld, ondanks de kindertjes, de vrienden, de buren en haar familie....
Even dacht ze dat ze het gevonden had. De vent had een midlifecrisis, en moest dus uiterst voorzichtig en begripvol benaderd worden. Ze verslond alle mogelijke informatie over midlifecrisissen en kwam al gauw tot de conclusie dat het wel eens honderd jaar kon duren voor je ervan geneest. En dan nog.
Ze sukkelde nog dieper in de put en zat met haar handen in het haar. Ze luisterde naar heel triestige liedjes en het huis werd een rommeltje. Het buurmeisje en de buurjongen van vroeger, naast haar ouderlijke huis, kwamen opruimen. Ze brachten koffiekoeken mee en speelden met de kleintjes. Het meisje liet ondertussen haar wenkbrauwen epileren. En jee, ze voelde zich voor de volle 15 minuten wat beter.
De grootste kindertjes zegden haar op het middaguur, als ze afgepeigerd door het huis dwaalde, dat ze moest slapen. Dat zij dan wel even op de kleintjes zouden letten. Haar hart brak, omdat ze zich een slechte moeder waande, maar stiekem was ze ook wel fier op die twee.