Er was eens een schoonzusje, dat zo mooi en zo lief en zo slim was, dat ze meer weg had van een écht zusje. Toen het schoonzusje hoorde wat er gebeurd was, snelde ze naar het meisje toe. Samen met het meisje keek ze naar de foto van de mevrouw die de vent had weggekaapt.
Ze schudde meewarig het hoofd en zei dat het allemaal zo'n vaart niet zou lopen. Dat de vent gewoon even de kluts kwijt was en dat hij wel weer zou bijdraaien.
Het schoonzusje was de enige op de hele wereld die van het meisje met de vent zou mogen praten. Ze was altijd diplomatisch, en altijd lief, ook als ze alle redenen had om het níet te zijn. Maar het mocht niet baten en het schoonzusje huilde met het meisje mee. Want ook zij voelde zich in de steek gelaten en begreep totaal niet wat de vent bezielde.
De weken verstreken en het werd almaar duidelijker dat hij nooit zou terugkeren. Toch bouwden het meisje en het schoonzusje een feestje, samen met de kleine broer, die niet echt klein was, maar gewoon piepjong, en ook met de buurjongen en het buurmeisje van vroeger, naast het ouderlijke huis.
Het meisje kon niet zo goed koken, want dat deed de vent altijd, maar samen met het buurmeisje lukte het wel.
Ze dronken rode wijn, losten de wereldproblematiek eindelijk eens op en praatten over whiskey, sigaren en over vroeger, toen hij er nog gewoon was. De kindertjes gingen veel te laat naar bed, ook al was het midden in de week. Maar dat deerde het meisje niet, want het was voor de eerste keer weer écht gezellig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten