En plots was daar... de liefde, die aan kwam waaien op een druilerige winteravond, op een nat en koud perron, net voor het nieuwe jaar haar intrede deed.
Geen betere setting voor de aanvang van een romance dan een oerdegelijk Belgisch station, met op de achtergrond het gesteun en gesis van de laatste trein die echt wel bijna zou vertrekken.
De eerste kus, uiterst behoedzaam, omdat ik intussen weet wat er allemaal fout kan gaan, ik ben immers geen zestien meer en heb het allemaal al eens gezien. Dat dacht ik tenminste, want wat is het dit keer ánders, dan al die vorige keren, wellicht slechts lesjes tot ik't mijne goed geleerd had.
Zachter werd ik ervan en misschien zelfs wat geduldiger. Hoewel... Misschien is het niet netjes om zo te stoefen met mijn lief, en 't feit dat ik elke dag opnieuw overdonderd word door zo veel schoons. Ik was het alleszins vergeten, hoe het voelt als het echt écht aan is en uw oren gaan suizen van dat verpletterende gevoel van gelukzaligheid.
Bon. Het kan dus. Echt. En ik wens het iedereen toe. Want met twee is't zo veel fijner dan alleen. Daar kan geen happy single status tegen op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten