Maar prutske toch, zegt haar moeder. Geen zinnetje met zoveel betekenis erin vervat.
Als ze als peuter haar blote knietjes schaaft, in het binnenhofke van het enorme huis waar ze zijn ingetrokken. Iets later, als ze op de lagere school zit en met haar vriendinnetjes hun meest waanzinnige plannen ten uitvoer brengt. Feestjes bouwen, logeerpartijen zonder eind, of theekransjes in het kamp in de loods achter de tuin.
Maar prutske toch, klinkt het, als ze als prille tiener stampvoetend gilt dat ze elke wéék wil uitgaan en niet één onnozel keertje per maand. En een paar jaar later, als ze hals over kop besluit dat haar toekomst zeker niet op de schoolbanken te vinden is, maar wel achter de bar van het plaatselijke café.
Als ze helemaal vooraan in de twintig schoorvoetend gaat vertellen dat haar eigenste prutske op komst is. Niet meteen wat een moeder in gedachten heeft voor haar piepjonge dochter, die nogal driest door het leven waait.
En dan, als dat leven in duigen valt en het prutske erbij.
Precies dan ontdekt ze wat voor ouders ze heeft.
Dat zou elke ouder toch doen, wuift haar moeder haar stuntelige 'dankjewel' weg.
Want hoe bedank je zo'n mensen eigenlijk? Die dag en nacht klaar staan en helpen waar ze kunnen. Ze stelen stiekem strijk en voeren de kindertjes naar de zwemles op vrijdag. Urenlang luisteren ze naar haar gedram zonder één keer hoorbaar te zuchten en ze laten haar uitrazen zo vaak als nodig.
Ze zien haar instorten en weer recht krabbelen en houden soms hun hart vast als ze weer een ander gek idee in haar hoofd haalt. Maar ze steunen haar vooral en zijn blij als zij blij is en nog blijer als de kindertjes blij zijn.
Op de sociale media zal je hen niet vinden, daar kan ze hun daden dus niet liken. Haar vader spreekt 'Facebook' uit alsof het om een enge overdraagbare ziekte gaat. Zo eentje waar je groene en paarse bultjes van krijgt, die bovendien ontzettend jeuken.
Maar als je hen ziet, gewoon op straat of in de winkel, weet dan dat het echte superhelden zijn, die twee.
En bij de allergrootsten valt dat nu eenmaal het allerminste op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten