Weg

Ga nooit weg met slaande deuren

Als het echt zou moeten,

ga dan op kousenvoeten

Want ik wil blij zijn en niet treuren,

als we elkaar nog eens ontmoeten

Parijs

Soms moet je dingen op je eentje doen. Naar het concert van je favoriete band gaan, bijvoorbeeld. Hyphen Hyphen, je kent hen wel , frisse electropop uit Parijs, mét diepgang. 
En waar kan je hen beter zien dan in, juist ja, Parijs. Tussen haakjes, dat verkeer, what the f*ck. Om in je broek van te plassen (maar dat deed ik niet, écht niet) 
Goed, eenmaal gearriveerd verliep het best vlotjes. Loungy feestje, bubbels, (terwijl ik aan meerdere mensen beloofd had om eraf te blijven, met de terugrit in het achterhoofd) en mensjes kijken. Echt, als je een knap lief zoekt, hier is't te doen. Net een catwalk. 

Bon, stond ik daar wat te muurbloemen, tot de deuren opengingen van zo ongeveer het beste concert ooit. Wist ik meteen weer waarom ik in godsnaam in mijn auto was gestapt voor een ritje van 300 km. Op een doordeweekse dag in november. Jaja.

Voetnoot (of een ode aan mijn vriendin)
want zij weet wel waarom ik naar Parijs ging, op mijn eentje, lekker hip. 

Voor alle duidelijkheid; je kan ALLES op je eentje, daar ben ik van overtuigd, maar of het nu altijd even gezellig is? Ik ben een beetje op de vlucht voor alles wat naar doorsnee neigt, dus plan ik mijn agenda overvol met uitjes allerhande. 
Ik blijf erbij dat het concert steengoed was, maar ik stond daar wel te snikken op 'Just need your love' en iets daarvoor op een druk kruispunt, toen ik mijn laatste pak dinokoekjes aan een bedelende vrouw met een peuter op haar arm gaf.

Veertien maanden single en dat is niet eens lang, natuurlijk, maar ik ben het stilaan beu om bij hoog en bij laag te beweren dat het altijd supercool is en dat ik nooit nog een man wil. En tegen de mannen in kwestie dat het me niks kan schelen of ze nu wel of niet cancelen, bellen, mailen of ook maar enige aandacht besteden aan mijn bestaan.

Hallo, natuurlijk kan het me wat schelen, maar we zijn er met z'n allen in geslaagd om de spelregels zo ver te drijven dat je net het tegenovergestelde moet zeggen en doen van wat je in je diepste binnenste voelt.

(Aan de stelletjes die dit lezen; blijf lekker bij elkaar, single zijn is ZO INGEWIKKELD)


Dus hang ik aan de telefoon met the Man of my Life en knik instemmend als hij zegt dat hij het druk heeft. Tuurlijk, ik ook, maakt niet uit ... Ik heb nog 450 feestjes, etentjes, recepties en bijeenkomsten in het vooruitzicht, zeg ik nog. Terwijl ik eigenlijk gewoon het liefst languit in de zetel met mijn hoofd in zijn schoot voor tv zou willen hangen. Maar hey, hoe uncool is dat ?

Lieve Sint

Lieve Sint,

Ik schrijf u deze brief van op een berg. Het is niet zo dat ik me ergens op een top heb teruggetrokken om te mediteren (al zou ik dat weleens willen), het is gewoon de berg speelgoed bij ons thuis. Ik zie me genoodzaakt, lieve Sint, te vragen, wat zeg ik, te EISEN, dat u deze berg dit jaar niet groter maakt. Want zeg nu zelf; genoeg is toch gewoon GENOEG? En net als ik weet u dat die lieverdjes van me hooguit drie uurtjes aandacht besteden aan iets nieuws en dat het dan gewoon verdwijnt tussen, juist ja, de rest.

Vandaag heb ik weer eens mogen ondervinden hoe bevrijdend het is om te mogen gooien. Want sinds ik een alleenstaande moeder ben (lees 'single milf') is het containerpark een van mijn favoriete plekken. Heerlijk om voorwerp per voorwerp de juiste container in te smashen, liefst met het nodige lawaai erbij. Wat nog bruikbaar is gaat naar de kringwinkel en bij elk stuk dat er bij ons thuis verdwijnt, voel ik me opgelucht én gelukkiger. 

Natuurlijk zou ik mijn bloedjes dolgraag willen bedelven onder cadeautjes, maar wil ik echt dat het zo'n blijters worden als we zelf zijn? We maken het onszelf zo moeilijk, blijven hollen en doorgaan om onze berg alsmaar groter te maken. Niet enkel meer met speelgoed, ook met een hoop andere troep. 

Als we samen foto's kijken, staan al die vergaarde spullen er nooit op. Enkel prints van mensen en feestjes en onvergetelijke ervaringen op bijzondere plekken. Pasgeboren baby's en buitengewone zonsondergangen. Schelpjes op het strand en afstuderende kleuters. Ondersteboven pret in het park en nog meer feestjes. Om verjaardagen te vieren, in de echtverenigingen, drinkgelagen, festivals, schoolfeesten en zo meer.

Dus liefste Sint, steek wat uitstapjes in uw zak, een extra uurtje tijd en wat meer leut met elkaar. Zodat onze kindertjes later niet op de sofa bij DWD moeten gaan liggen om zich luidop af te vragen waar ze in vredesnaam mee bezig zijn.
Bon, liefste Sint, dat was het zo ongeveer. Hopelijk lezen de peters en meters mee en liefst ook de kerstman en de paashaas. 

Oh ja, voor mij alstublieft een grote zak snoep, liefst van die Mariaatjes, en elke week een keertje dansen, of toch drie keer per jaar.
Ps: brengt u alstublieft uw Pieten mee, want alleen is maar alleen, toch?

Lizz